Ο λαός μου χάνεται, η γλώσσα μας χάνεται, τα τραγούδια μας χάνονται, ο τρόπος που βλέπουμε τον κόσμο χάνεται. Και όλα αυτά δεν συμβαίνουν τυχαία, είναι σχεδιασμένα, μελετημένα. Γι’ αυτό μας υποχρεώνουν να πάμε στα δικά τους σχολεία, μας απαγορεύουν να διδάξουμε στο σχολείο την δική μας γλώσσα. Έτσι, φτάσαμε σήμερα, οι μόνοι καλοί γνώστες της γλώσσας των Λακότα Σιού να είναι άνω των εξήντα πέντε ετών. Λένε ότι έχουμε αυτοδιοίκηση, αυτοδιάθεση, αλλά το μόνο το οποίο μας επιτρέπουν είναι την δική τους πολιτική. Μας τιμωρούν, μας εκδικούνται. Μην ξεχνάτε ότι το έθνος μου ήταν το πρώτο που νίκησε τις ΗΠΑ στο πεδίο της μάχης. Αυτό πληρώνουμε ακόμη και σήμερα. Γι’ αυτό αποφασίσαμε να αποσυρθούμε μονομερώς από όλες τις συμφωνίες με τους λευκούς και να ξαναγίνουμε η Δημοκρατία των Λακότα…
…Είμαστε αντιμέτωποι με το τελευταίο στάδιο μιας γενοκτονίας. Ο Αδόλφος Χίτλερ έγραψε ότι «οι ΗΠΑ βρήκαν τον σωστό τρόπο να αντιμετωπίσουν τις ανεπιθύμητες φυλές». Γι’ αυτό και έφτιαξε τα στρατόπεδα εργασίας με βάση την ινδιάνικη εμπειρία και έκλεισε εκεί τους Εβραίους του, τους ομοφυλόφιλούς του. Εμείς ήμασταν η έμπνευση και πίσω από το απαρτχάιντ. Το απαρτχάιντ πέρασε στη Νότιο Αφρική τριάντα χρόνια μετά την ψήφιση του αμερικάνικου νόμου περί «Αναδιοργάνωσης των Ινδιάνων», ενός γενοκτόνου απαρτχάιντ. Το 70% των Αμερικανών Ινδιάνων είναι πρόσφυγες και έχει υποχρεωθεί να ζει σε περιοχές ξένες, μακριά από την πατρίδα του. Είμαστε πρόσφυγες. Γι’ αυτό και δεν μπορούμε να αναπτυχθούμε…
…Την αγαπάω την οργή μου, γιατί ξεκινάει από το ότι γνωρίζω πως είμαι ο πρόγονος εκείνων που είναι αγέννητοι ακόμη. Αν είμαι ελεύθερος, δεν θα είμαι πια οργισμένος. Δεν ξεχνώ ότι κάποτε ήμασταν ελεύθεροι. Και η ελευθερία είναι η απόλυτη έκφραση σεβασμού. Θέλουμε την ελευθερία μας. «Αν ξεχάσετε ποτέ ότι κάποτε ήσασταν ελεύθεροι άνθρωποι, θα πάψετε να είστε Λακότα, θα πάψετε να υπάρχετε». Αυτό έχω στον νου μου. Αυτό γεννάει την οργή μου. Σκέψου. Οι Ινδιάνοι των πεδιάδων πολέμησαν και νίκησαν τον λευκό, και τώρα ανεμίζουμε στη γη μας την αμερικάνικη σημαία. Το μόνο που επιτρέπεται στους άντρες μας είναι να πάνε στρατό, να πάνε να σκοτώσουν σκουρόχρωμους ανθρώπους, με δέρμα σαν το δικό μας. Και μετά τους θάβουν με την αμερικάνικη σημαία.
(από συνέντευξη που έδωσε το 2008 σε ελληνικό περιοδικό ο Russell Charles Means, πρώην ηγέτης του «Κινήματος των Αμερικανών Ινδιάνων»)
…Είμαστε αντιμέτωποι με το τελευταίο στάδιο μιας γενοκτονίας. Ο Αδόλφος Χίτλερ έγραψε ότι «οι ΗΠΑ βρήκαν τον σωστό τρόπο να αντιμετωπίσουν τις ανεπιθύμητες φυλές». Γι’ αυτό και έφτιαξε τα στρατόπεδα εργασίας με βάση την ινδιάνικη εμπειρία και έκλεισε εκεί τους Εβραίους του, τους ομοφυλόφιλούς του. Εμείς ήμασταν η έμπνευση και πίσω από το απαρτχάιντ. Το απαρτχάιντ πέρασε στη Νότιο Αφρική τριάντα χρόνια μετά την ψήφιση του αμερικάνικου νόμου περί «Αναδιοργάνωσης των Ινδιάνων», ενός γενοκτόνου απαρτχάιντ. Το 70% των Αμερικανών Ινδιάνων είναι πρόσφυγες και έχει υποχρεωθεί να ζει σε περιοχές ξένες, μακριά από την πατρίδα του. Είμαστε πρόσφυγες. Γι’ αυτό και δεν μπορούμε να αναπτυχθούμε…
…Την αγαπάω την οργή μου, γιατί ξεκινάει από το ότι γνωρίζω πως είμαι ο πρόγονος εκείνων που είναι αγέννητοι ακόμη. Αν είμαι ελεύθερος, δεν θα είμαι πια οργισμένος. Δεν ξεχνώ ότι κάποτε ήμασταν ελεύθεροι. Και η ελευθερία είναι η απόλυτη έκφραση σεβασμού. Θέλουμε την ελευθερία μας. «Αν ξεχάσετε ποτέ ότι κάποτε ήσασταν ελεύθεροι άνθρωποι, θα πάψετε να είστε Λακότα, θα πάψετε να υπάρχετε». Αυτό έχω στον νου μου. Αυτό γεννάει την οργή μου. Σκέψου. Οι Ινδιάνοι των πεδιάδων πολέμησαν και νίκησαν τον λευκό, και τώρα ανεμίζουμε στη γη μας την αμερικάνικη σημαία. Το μόνο που επιτρέπεται στους άντρες μας είναι να πάνε στρατό, να πάνε να σκοτώσουν σκουρόχρωμους ανθρώπους, με δέρμα σαν το δικό μας. Και μετά τους θάβουν με την αμερικάνικη σημαία.
(από συνέντευξη που έδωσε το 2008 σε ελληνικό περιοδικό ο Russell Charles Means, πρώην ηγέτης του «Κινήματος των Αμερικανών Ινδιάνων»)