Σάββατο 21 Αυγούστου 2010

Νικόλας Άσιμος: ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ...


«Δεν θεωρώ κανέναν σύντροφό μου. Τους καθαίρεσα όλους. Δεν μπορεί να είναι σύντροφος κάποιος που η ταυτότητά του γράφει "χριστιανός ορθόδοξος". Δεν μπορώ ακόμη να καταλάβω πώς είναι δυνατόν μία γυναίκα που έχασε άντρα και πατέρα στον Εμφύλιο να κάθεται να ακούει κηρύγματα κάθε Κυριακή στην εκκλησία από έναν παπά που κάνει έρωτα με το μικρόφωνο. Ξέρεις ποια είναι η τελευταία μου επιθυμία; Να μου δώσουν τον Άγιο Παντελεήμονα – το ναό της Αχαρνών – να τον κάνω καφωδείο. Έχει υπέροχη ακουστική.» (Νικόλας Άσιμος)

Σάββατο 31 Ιουλίου 2010

Οι ουκρανές FEMEN για την χριστιανική Εκκλησία

"Χάππενινγκ" των ουκρανών FEMEN ενάντια στον Χριστιανισμό.


Παρασκευή 2 Ιουλίου 2010

Ράσελ Μηνς: ΓΙΑΤΙ ΑΓΑΠΑΩ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΜΟΥ


Ο λαός μου χάνεται, η γλώσσα μας χάνεται, τα τραγούδια μας χάνονται, ο τρόπος που βλέπουμε τον κόσμο χάνεται. Και όλα αυτά δεν συμβαίνουν τυχαία, είναι σχεδιασμένα, μελετημένα. Γι’ αυτό μας υποχρεώνουν να πάμε στα δικά τους σχολεία, μας απαγορεύουν να διδάξουμε στο σχολείο την δική μας γλώσσα. Έτσι, φτάσαμε σήμερα, οι μόνοι καλοί γνώστες της γλώσσας των Λακότα Σιού να είναι άνω των εξήντα πέντε ετών. Λένε ότι έχουμε αυτοδιοίκηση, αυτοδιάθεση, αλλά το μόνο το οποίο μας επιτρέπουν είναι την δική τους πολιτική. Μας τιμωρούν, μας εκδικούνται. Μην ξεχνάτε ότι το έθνος μου ήταν το πρώτο που νίκησε τις ΗΠΑ στο πεδίο της μάχης. Αυτό πληρώνουμε ακόμη και σήμερα. Γι’ αυτό αποφασίσαμε να αποσυρθούμε μονομερώς από όλες τις συμφωνίες με τους λευκούς και να ξαναγίνουμε η Δημοκρατία των Λακότα…

…Είμαστε αντιμέτωποι με το τελευταίο στάδιο μιας γενοκτονίας. Ο Αδόλφος Χίτλερ έγραψε ότι «οι ΗΠΑ βρήκαν τον σωστό τρόπο να αντιμετωπίσουν τις ανεπιθύμητες φυλές». Γι’ αυτό και έφτιαξε τα στρατόπεδα εργασίας με βάση την ινδιάνικη εμπειρία και έκλεισε εκεί τους Εβραίους του, τους ομοφυλόφιλούς του. Εμείς ήμασταν η έμπνευση και πίσω από το απαρτχάιντ. Το απαρτχάιντ πέρασε στη Νότιο Αφρική τριάντα χρόνια μετά την ψήφιση του αμερικάνικου νόμου περί «Αναδιοργάνωσης των Ινδιάνων», ενός γενοκτόνου απαρτχάιντ. Το 70% των Αμερικανών Ινδιάνων είναι πρόσφυγες και έχει υποχρεωθεί να ζει σε περιοχές ξένες, μακριά από την πατρίδα του. Είμαστε πρόσφυγες. Γι’ αυτό και δεν μπορούμε να αναπτυχθούμε…

…Την αγαπάω την οργή μου, γιατί ξεκινάει από το ότι γνωρίζω πως είμαι ο πρόγονος εκείνων που είναι αγέννητοι ακόμη. Αν είμαι ελεύθερος, δεν θα είμαι πια οργισμένος. Δεν ξεχνώ ότι κάποτε ήμασταν ελεύθεροι. Και η ελευθερία είναι η απόλυτη έκφραση σεβασμού. Θέλουμε την ελευθερία μας. «Αν ξεχάσετε ποτέ ότι κάποτε ήσασταν ελεύθεροι άνθρωποι, θα πάψετε να είστε Λακότα, θα πάψετε να υπάρχετε». Αυτό έχω στον νου μου. Αυτό γεννάει την οργή μου. Σκέψου. Οι Ινδιάνοι των πεδιάδων πολέμησαν και νίκησαν τον λευκό, και τώρα ανεμίζουμε στη γη μας την αμερικάνικη σημαία. Το μόνο που επιτρέπεται στους άντρες μας είναι να πάνε στρατό, να πάνε να σκοτώσουν σκουρόχρωμους ανθρώπους, με δέρμα σαν το δικό μας. Και μετά τους θάβουν με την αμερικάνικη σημαία.

(από συνέντευξη που έδωσε το 2008 σε ελληνικό περιοδικό ο Russell Charles Means, πρώην ηγέτης του «Κινήματος των Αμερικανών Ινδιάνων»)

Κυριακή 27 Ιουνίου 2010

ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΚΑΛΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ !


«Οι καλοί ορισμοί κάνουν τους καλούς φίλους»

(Μικρό απόσπασμα από το εκπληκτικό κείμενο της δεκαετίας του ’70 «Περί Οργανώσεως» του Γιώργου Μανιάτη, που από τόσο πολύ παλαιά αυτο-οριζόταν κάπου στο ίδιο κείμενο «εθνικός μόνο και μετέωρος», προς τον αξέχαστο συνθέτη Μάνο Χατζηδάκι, τότε διευθυντή του Γ Προγράμματος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Πρωτοδημοσιεύθηκε στο αθηναϊκό περιοδικό «Σήμα», τεύχος 21, Φεβρουάριος 1978).

…Ο γράφων γνώρισε την φρίκη της αποστράτευσης, της αποσπάσεώς του δηλαδή από το δέντρο της οργανωμένης ζωής (σκέψης) και έζησε, αυτά τα χρόνια, χωρίς σχέδιο ζωής. Αγάλλεται εδώ. Διότι δεν καταδέχτηκε να παρηγορηθεί όπως τινές των φίλων του στα στρατόπεδα ανοχής, δεξιά και αριστερά. Όταν χάσεις μία φορά τις πεποιθήσεις σου τίποτε δεν δικαιολογεί να καταταγείς σε άλλες. Αυτό είναι ψυχική ακολασία και το αίτημα για ενότητα στην ψυχική διάθεση παραείναι ταπεινωτικό για να την κολάσει. Εδώ λοιπόν ο γράφων παύει να αγάλλεται και στενοχωράται. Διότι επίσης φαίνεται ότι η «σωτηρία της ψυχής» προκαλεί αγκυλώσεις στο πνεύμα. Δεν είναι λοιπόν παράξενο ότι κατευθύνει σε νοσηρούς τρόπους σκέψεως και κατασκευές του τύπου «ελληνοχριστιανική πατρίδα», κάτι δηλαδή σαν: κράσις ελαίου και ύδατος, ή: ένα βόδι κι ένα αστείο πόσο μας κάνουν;

Προφανώς η σωτηρία της ψυχής είναι χασομέρι, αλλά ιδού και τα λύτρα: δεν λυμαίνονται οι τινές αυτοί των φίλων τα ελληνικά γράμματα, αρχαία και ευρωπαϊκά, παρά για να συμπαρατάξουν μέσα τους (αλλά και έξω τους) την Ελληνίδα θεόν, την και πολιούχο αυτής της πόλεως, με την στρατηγό… Μαρία. Την Παρθένο της Σκέψεως με την παρθένο από κάθε σκέψη. Και δεν θα άξιζε να καταπιάνεται κανείς με τέτοιες επιδόσεις, αν δεν τις εισέπραττε το ίδιο το κράτος – ο κατεξοχήν εχθρός του έθνους. Το κράτος στην Ελλάδα έχει χαρακτήρα ρωμαιοτουρκοχριστιανικό και πρέπει με το καλό ή με το κακό να ανατραπεί. Με το καλό, με την βοήθεια δηλαδή της κυβερνήσεως, είναι απείρως προτιμότερο.

Κάθε επιμιξία του «ελληνικού» με το «χριστιανικό» θα ήταν πρώτα πρώτα κλαυσίγελως, αν δεν ήταν τραγέλαφος (το χειρότερο πράγμα που είχε υπ’ όψη του ο Χρυσόστομος ήταν το γέλιο – εξ ού και η όλη κακοσμία του στόματός του). Ήδη οι Έλληνες υφίστανται το βάπτισμα, που είναι επείγον εθνικό καθήκον τους να αποβάλουν, γιατί τους ενσταλάζει, εξ απαλών ονύχων, την αίσθηση του πνιγμού από την οποία και πάσχουν κατά κύριο λόγο. Το βάπτισμα είναι αιχμαλωσία και ως τέτοιο πάντοτε χρησιμοποιήθηκε: όργανο υποτάξεως πληθυσμών. Σφραγίζουν με αυτό τους ανθρώπους, όπως σφραγίζουν και τα κτήνη – για να ανήκουν.

Όλες οι υποδουλώσεις έγιναν με τον λεγεωνάριο και τον ιεραπόστολο από κοινού – ομού την λόγχη και την κολυμπήθρα. Δείτε λίγο αυτή την κολυμπήθρα και το νήπιο εντός της αν δεν είναι ατόφιο το καζάνι των ανθρωποφάγων. Από κει βγαίνουν οι νερόβραστες ψυχές. Υπήρξε λοιπόν το βάπτισμα πρώτης τάξεως εργαλείο στα χέρια του καίσαρα, του σουλτάνου και του τσάρου. Ο σουλτάνος μάλιστα διέτασσε να μαστιγώσουν τους χριστιανούς που ζητούσαν ν’ αποβάλουν το βάπτισμα και να εξισλαμιστούν. Τους προτιμούσε βαφτισμένους, αφού τους χρειαζόταν δούλους. Το βάπτισμα είναι αιχμαλωσία της ψυχής. Όταν το πάθεις, πρέπει απαραιτήτως να «σώσεις την ψυχή σου», να προσκυνήσεις. Πρέπει ιδίως να μετανοιώσεις (το νήπιο των πέντε μηνών οφείλει να μετανοιώσει !). Ο σουλτάνος δεν θέλει τίποτε περισσότερο απ’ αυτό. Ποιόν λοιπόν σουλτάνο προσκυνούν τον εικοστό αιώνα οι Έλληνες για να τους μπολιάζεται έτσι δα η ψυχολογία του υποτελούς;

Πηγή: ιστολόγιο ΠΑΝ ΣΥΡΙΓΞ

Σάββατο 15 Μαΐου 2010

AMERICAN INDIAN MOVEMENT - AIM



Απόσπασμα από την ομιλία του συγγραφέα Βλάση Ρασσιά με τίτλο «Αmerican Indian Movement, AΙΜ: ο αγώνας των αυτοχθόνων βορειοαμερικανών για την εθνική τους αξιοπρέπεια κατά την δεκαετία του '70» που έγινε στην αίθουσα του Φιλοσοφικού Αθήναιου "Εκατηβόλος" το Σάββατο 1 Μαϊου 2010.

Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2010

Κλωντ Λεβί - Στρως: AΪ-ΒΑΣΙΛΗΣ Ο ΠΑΓΑΝΙΣΤΗΣ


«Είναι πολύ όμορφο να πιστεύουμε στον Αϊ-Βασίλη. Αυτή η πίστη δεν κάνει κακό σε κανέναν, ιδιαίτερα τα παιδιά χαίρονται πολύ και εξασφαλίζουν ωραίες αναμνήσεις για αργότερα. Στην πραγματικότητα, εμείς οι μεγάλοι αποφεύγουμε το ερώτημα αντί να το απαντήσουμε, επειδή το θέμα δεν είναι τελικά το γιατί ο Αϊ-Βασίλης αρέσει στα παιδιά, αλλά για το ποιοι είναι οι λόγοι που ώθησαν τους ενήλικες να τον επινοήσουν. Η Εκκλησία δεν έχει άδικο όταν καταγγέλλει τον Αϊ Βασίλη ως ένα ισχυρό προπύργιο του Παγανισμού για τον σύγχρονο άνθρωπο. Απομένει όμως να μάθουμε και το εάν ο σύγχρονος άνθρωπος μπορεί ή όχι τελικά να υπερασπιστεί και αυτός το δικαίωμά του να είναι παγανιστής».

Claude Levi-Strauss, στο περιοδικό «Les temps Modernes» (1952)

Σάββατο 9 Ιανουαρίου 2010

Ντέσνερ: ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΣΧΕΤΙΚΗ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΔΕΝ ΚΑΙΝΕ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥΣ ΤΟΥΣ!


Κύριε Deschner, ποιος νομίζετε ότι είναι ο πυρήνας του χριστιανισμού;

Πρόκειται για ένα μήνυμα χαράς με πολεμική εξάρτηση. Απ’ τη μια πλευρά πολλοί ωραίοι μύθοι, π.χ. το παραμύθι με την ανάσταση, πολλές όμορφες επιταγές, όπως η αγάπη του πλησίον και του εχθρού, η επιταγή να μην κλέβουμε, να μην σκοτώνουμε, αλλά και η εξυπνάδα να μην τηρεί τίποτα από αυτά. Ο χριστιανισμός αποτελεί το συνασπισμό μιας χορωδίας με μια πυρκαγιά.

Τι βρίσκετε σήμερα τόσο κακό στο χριστιανισμό; Το 8-τομο έργο σας ονομάζεται «Η εγκληματική Ιστορία του χριστιανισμού» Δεν έχει χάσει την επιρροή της η εκκλησία, τουλάχιστον στη Δυτική Ευρώπη;

Καταρχάς: Δεν περιγράφω το σημερινό χριστιανισμό αλλά το παρελθόν του, δηλαδή κάτι που συχνά είναι διαφορετικό και μερικές φορές πάλι όχι. Σήμερα εγκληματικές είναι οι επιπτώσεις της χριστιανικής ιδεολογίας, οι πολλαπλές επενέργειες της δογματικής τρέλας του. Δεν ικανοποιείται με την απλή πίστη, αλλά θέλει να προσηλυτίσει, να επιτίθεται, να κατακτά. Εγκληματική είναι σήμερα η καταστροφική σεξουαλική και κοινωνική ηθική του, η πρακτική του να προστατεύει στην αγκαλιά της μητέρας το μωρό, το οποίο αργότερα το στέλνει με ευλογίες να σκοτωθεί στον πόλεμο. Μετατρέπει τις μικρές θυσίες των πλούσιων για τους φτωχούς σε μεγάλες θυσίες των φτωχών για τους πλούσιους. Αυτό που χάνει ή φαίνεται να χάνει ο εκκλησιαστικός μηχανισμός στην Ευρώπη, το κερδίζει κάπου αλλού, στην «God’s own country».

Πώς βλέπετε τη σχέση χριστιανισμού- ιουδαϊσμού- μωαμεθανισμού; Η βία και ο αποκλεισμός των διαφορετικά σκεπτόμενων εντοπίζονται εξ ίσου στις μονοθεϊστικές θρησκείες ή υπάρχουν κλιμακώσεις;

Και οι τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες έχουν κάποιο σοβινιστικό περιεχόμενο. Κάτι βίαιο και εκβιαστικό. Λόγω της αλαζονείας τους περί θεϊκής προτίμησης εκδηλώνουν μια αξίωση απολυτότητας, η οποία αποκλείει εκ προοιμίου κάθε πραγματική ανοχή του διαφορετικού.

Ποιο είναι το κίνητρό σας γι’ αυτή την τεράστια εργασία όλα αυτά τα χρόνια; Η αγανάκτηση;
Πράγματι, ποιο είναι το κίνητρο; Απλά και μόνο: η αδικία. Μια ανήκουστη αδικία, επί χιλιετίες, η οποία είναι πακεταρισμένη σε ψευδοευσεβή ρητά και σε ξεδιάντροπα ψεύδη. Θα τα βρείτε στις πολλές δεκάδες των βιβλίων μου...

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο χριστιανισμός είναι καλός, αλλά αυτό που δημιούργησε ο εκκλησιαστικός μηχανισμός είναι απορριπτέο;
Ναι, αυτό πιστεύουν πολλοί! Αλλά, πέρα από το γεγονός ότι στο χριστιανισμό δεν είναι τίποτα, απολύτως τίποτα, πρωτότυπο –από τη γιορτή των Χριστουγέννων, μέχρι την Ανάληψη: όλα αντιγραφή-, ήδη στον πρώτο τόμο της «Εγκληματικής Ιστορίας» περιγράφω σε 100 περίπου σελίδες τους αγώνες των Χριστιανών εναντίον των Εβραίων.

Εσείς είστε η καλύτερη απόδειξη για την ανεκτικότητα του χριστιανισμού. Στον μωαμεθανισμό θα είχατε προ πολλού πάνω σας μια φετφά.

Και παλαιότερα στο χριστιανισμό θα είχα έναν αφορισμό, μια θηλιά στο λαιμό ή φωτιά στα πισινά – για πολλούς αιώνες! Σήμερα, να μην έχουμε ψευδαισθήσεις, μόνο η σχετική αδυναμία εμποδίζει τον κλήρο να συνεχίσει να καίει τους αντιπάλους του.

Ζούμε σε μια λαϊκή κοινωνία ή θεωρείτε τη θρησκεία έναν ακόμα σημαντικό παράγοντα;

Αρκεί να κοιτάξει κάποιος στην τηλεόραση για να διαπιστώσει, πώς κάνουν διάφοροι τεμενάδες στην εκκλησία και στους κληρικούς, ιδίως στους πάπες, πόσο χρόνο τούς διαθέτει και ποια σχόλια ακούγονται! Σκεφτείτε τι συμβαίνει στα παρασκήνια…

Είναι δυνατόν να μετρηθούν τα θύματα του χριστιανισμού;

Αν προστεθούν στα άμεσα θύματα –εθνικοί, εβραίοι, μουσουλμάνοι, «αιρετικοί», «μάγισσες», ιθαγενείς κ.ά.- και όλα τα έμμεσα θύματα, π.χ. οι νεκροί των μεγάλων πολέμων του 20ου αιώνα, στους οποίους συνέβαλαν ενεργά όλοι οι εκκλησιαστικοί παράγοντες, σε όλες τις πλευρές, τότε πρέπει να καταλήξουμε σε ένα αριθμό της τάξης πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων.

(Aπό συνέντευξη του Karlheinz Deschner στην εφημερίδα "Weltwoche" της Ζυρίχης, τον Απρίλιο του 2008)

Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2010

ΟΙ ΟΚΤΩ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ ΒΑΘΟΥΣ


1) Η ευημερία της ανθρώπινης και κάθε μορφής μη-ανθρώπινης ζωής στη Γαία έχει αξία από μόνη της (συνώνυμα: εγγενής αξία, ενυπάρχουσα αξία, έμφυτη αξία, αυταξία). Οι αξίες αυτές είναι ανεξάρτητες από την ωφελιμότητα του μη-ανθρώπινου κόσμου για τους ανθρώπινους σκοπούς.

2) Ο πλούτος και η ποικιλία των μορφών ζωής συνεισφέρουν στην υλοποίηση αυτών των αξιών και αποτελούν επίσης αυταξίες.

3) Οι άνθρωποι δεν έχουν δικαίωμα να προσβάλλουν αυτόν τον πλούτο και την ποικιλότητα, πέρα από την ικανοποίηση των ζωτικών αναγκών.

4) Η τρέχουσα παρέμβαση του ανθρώπου στον μη-ανθρώπινο κόσμο είναι υπερβολική και η κατάσταση χειροτερεύει γρήγορα.

5) Η ευημερία της ανθρώπινης ζωής και των ανθρώπινων πολιτισμών είναι συμβατή με μια σημαντική μείωση του ανθρώπινου πληθυσμού. Η ευημερία της μη-ανθρώπινης ζωής απαιτεί επίσης αυτή τη μείωση.

6) Οι τακτικές μας πρέπει να αλλάξουν. Οι αλλαγές επηρεάζουν βασικές οικονομικές και τεχνολογικές δομές. Η επακόλουθη μορφή των πραγμάτων θα είναι ριζικά διαφορετική.

7) Η ιδεολογική αλλαγή είναι κυρίως η εκτίμηση της ποιότητας της ζωής (που ενυπάρχει στην αναγνώριση της εγγενούς αξίας), παρά η προσκόλληση σε ένα ολοένα και υψηλότερο βιοτικό επίπεδο. Θα υπάρξει μια βαθιά συνειδητοποίηση της διαφοράς ανάμεσα στο μεγάλο και το σημαντικό.

8) Όσοι προσυπογράφουν τα παραπάνω σημεία έχουν την υποχρέωση άμεσα και έμμεσα να συμμετέχουν στην προσπάθεια για την υλοποίηση των αναγκαίων αλλαγών.